جاروبرقی رباتیک شیائومی اولیه، معمولاً بر
اساس سیستمهای سادهتری نسبت به رباتهای جاروبرقی هوشمند امروزی عمل میکردند. این
رباتها معمولاً دارای ساختار سادهای بودند و از حسگرها و سیستمهای کنترل سادهای
برای شناسایی موانع و جمعآوری گرد و غبار استفاده میکردند. عملکرد اولیه این جاروبرقی رباتیک شیائومی به صورت زیر
بود: ۱.
حسگرها: اولین رباتهای
جاروبرقی معمولاً دارای حسگرهای سادهای بودند که به آنها کمک میکرد تا موانع را
شناسایی کنند. این حسگرها ممکن بودند از انواع مختلفی باشند، از جمله حسگرهای تشخیص
فشار، حسگرهای تشخیص موانع مادون قرمز یا حتی حسگرهای سنسورهای الکترونیکی ساده. ۲.
سیستمهای حرکت: این رباتها
دارای موتورهایی بودند که آنها را به جلو و عقب حرکت میدادند. این سیستمهای حرکت
معمولاً بر اساس الگوریتمهای سادهای که بر اساس ورودی حسگرها و نقشهی حالت فعلی
ربات برنامهریزی شده بودند، عمل میکردند. ۳.
مکنده جاروبرقی: این رباتها
دارای مکندههای سادهای بودند که گرد و غبار را جمعآوری میکردند. این مکندهها
معمولاً در زیر بدنه ربات واقع میشدند. ۴.
سیستم مدیریت قدرت و انرژی:
این رباتها دارای باتریهای ساده بودند که برای تأمین نیازهای برقی آنها استفاده
میشدند. معمولاً این رباتها برای شارژ باتری به یک پایگاه شارژگذاری باز میگشتند. ۵.
کنترلکنندهها و الگوریتمهای
ساده: برای کنترل حرکت و عملکرد ربات، از الگوریتمهای ساده و کنترلکنندههای
معمولاً پیشفرض استفاده میشد. این الگوریتمها بر اساس ورودی حسگرها و وضعیت
ربات، تصمیمگیری میکردند. به طور کلی، اولین رباتهای جاروبرقی
به صورت سادهتر و با استفاده از تکنولوژیهای ابتدایی و الگوریتمهای ساده عمل میکردند.
اما با پیشرفت تکنولوژی، رباتهای جاروبرقی هوشمندتر و قدرتمندتری طراحی و توسعه
داده شدهاند که قادر به شناسایی بهتر موانع، تصمیمگیری هوشمندانهتر برای مسیریابی
و بهرهوری بیشتر در جمعآوری گرد و غبار هستند.